ساميه : (عربي) (مؤنث سامي)، (در قديم) بلند. + ( سامي. 1-

سانا : آسان.

ساناز : 1- نام گلي؛ 2- كمياب، نادره.

ساناي : (تركي) مهنام، بي‌قرار.

سانيا : سايه روشنِ جنگل.

ساهره : (عربي) 1- زمين يا روي زمين، زميني كه حق سبحانه در روز قيامت آن را مجدداً پيدا سازد؛ 2- (در قديم) (به مجاز) (در اديان) زمين روز رستاخيز؛ 3- چشمه روان؛ 4-ماه، غلاف ماه.

سايا : (تركي) 1- يكرنگ، بي‌ريا؛ 2- (در فارسي) ساينده.

سايان : (كردي) (ساي = سايه + ان (پسوند نسبت))، 1- منسوب به سايه (؟)، م سايه؛ 2- (اَعلام) نام رشته کوهی در آسیای مرکزی، بیشتر در سیبری جنوبی، شامل سایان خاوری و سایان باختری.

سايدا : (كردي) (مركب از ساي + دا) سايه‌ي مادر (؟).

ساينا : 1- (اوستايي) (اَعلام) نام خانداني از موبدان زرتشتي؛ 2- (در طبري) ساكت و بي‌صدا؛ 2) سايه‌اي كه مشخص و قابل رؤيت باشد.